het is erg lastig om een goede internetverbinding te krijgen en ook de wisselende openingstijden maken het extra vervelend. Eerst nu heb ik een mogelijkheid om e.e.a. op de webblog te plaatsen en ook het beantwoorden van mails is erg lastig. Jammer maar ik hoop dat jullie begrijpen dat het niet een erg bewoonde wereld is waar wij nu verblijven. we doen in ieder geval onze best om jullie op de hoogte te houden.

Als we het eiland Sal naderen ervaren we hetzelfde als bij het naderen van de Marokkaanse kust. Tot op 3 km geen idee waar we naar toe varen. Het hele eiland ligt verstopt in een dichte nevel. Het Afrikaanse zand is de oorzaak. In no time is de boot ook bedekt met een dikke laag roodbruin zand.
Er staat een forse wind met behoorlijke uitschieters. Windkracht 6 tot 7. Opletten dus.
De haven is alleen om te ankeren en dat lukt pas na 5 keer. Aangezien het op de hand moet heeft Karel een zware klus te klaren die door mensen op de andere boten nauwlettend gevolgd wordt. Aanwijzingen volgen alom en dat helpt niet echt.. Er is een enorme swell in de haven en deze ligt bovendien vol met boten. Erg weinig plek en erg lastig om tussen al die boten een plek te vinden waarbij je niet in de ankers vaart van de andere schepen.
Met behulp van een `bootboy` lukt het uiteindelijk en hebben we een fantastisch plekje.

Deze bootboy assisteert ons de verdere dag met inklaren, uitleg over de mogelijkheden van douchen en waar boodschappen te halen. Aangezien we nog niet weten of we hier blijven liggen maken we gebruik van zijn service om van boord gehaald en teruggebracht te worden.
We willen uit eten en melden dit aan bootboy `Grillo` die ons samen met een Belgisch stel naar een restaurant brengt en vervolgens zonder iets aan ons te melden zichzelf uitnodigt op onze kosten. We zijn stomverbaasd als hij bij ons aan tafel aanschuift maar zeggen geen van allen iets.. Het is een gezellige jongen die 5 jaar gevaren heeft voor charterbedrijf op een groot zeiljacht en rond de Middelandse zee heeft gevaren en behoorlijk wat talen spreekt. Van zijn verdiensten heeft hij een boot en motor gekocht en verdient nu zijn geld als bootboy-regelaar. Als menu regelt hij voor ons een combinatie van visgerechten maar alles is rauw en gemarineerd. Ziet er heerlijk uit maar ik ben zelf geen liefhebber van rauwe vis en bestel dus toch maar iets anders.
Na afloop trakteert Grillo nog op een speciaal drankje maar als we weggaan moeten we dit ook zelf betalen en natuurlijk ook het zijne. Het lijkt erg brutaal maar de wijze waarop het gebeurde had ook iets heel aparts en zeker het feit dat we er geen van allen echt aanstoot aan namen en het gewoon lieten gebeuren, er ook van genoten. Bovendien is het een zeer charmante persoonlijkheid.

De volgende dag verkennen we het eiland. We maken gebruik van de minibusjes die continu rijden. Voor 50 eurocent zitten we in het volgende dorp Espargos en voor 1 euro in het derde dorp Santa Maria. Dit klinkt erg goedkoop maar is voor vele inwoners met een aantal kinderen niet te betalen en die lopen steeds heen en weer. Het eiland is erg rustig en buiten deze dorpen is er niets. Een beetje toerisme in Santa Maria met wat toeristische mogelijkheden als excursies: schildpadden watchen in de nacht, safari en kite en windsurfen is specialiteit. Het is in onze ogen een echt Afrikaans eiland. Veel visserij en we kopen aan de wal vis die net geslacht is. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en het is erg gezellig. Water wordt bij een gebouwtje gehaald en velen dragen de tonnen op hun hoofd. Ook lopen er veel verkoopsters van fruit en groenten op straat met manden op hun hoofd en in kleurige kleding.
Groente en fruit is hier slecht te krijgen en vaak erg rottig en verlept. Terug met het busje stapt een verkoopster van tomaten in en hier kopen we nog een pond tomaten. Vers van de pers. Als ze niet genoeg wisselgeld heeft betaald ze met extra tomaten.
Het kroegje aan de haven is een gemeenschapsplaats van velen. Voor een euro kan je een koud biertje kopen en velen maken hiervan gebruik. Je betaalt met escudo’s of euro’s de wisselkoers is hier hetzelfde. Gemakkelijk dus.

Er is veel contact met andere zeilers en we wisselen ervaringen uit. Een jong Hollands stel komt naar ons toe om kennis te maken en dit geeft veel gezelligheid. Zij hebben alles achtergelaten en varen nu 4 jaar de wereld rond. Eigenlijk allen hier vertrekken binnen een maand naar de overkant en het is heel opvallend dat de bootmaat die hier ligt erg klein is. Net als ons en het zijn ook voornamelijk oudere schepen.

Als we wakker worden gaan we eerst een half uur zwemmen en hebben op deze wijze gedoucht. Steeds meer maken we gebruik van zout water en hoewel ik me nog af en toe naspoel is het voor mij oke. Ook de afwas doen we met zout water en wassen van kleding ook. Wel spoel ik dit na met 1 x zoet. Zo worden we steeds gemakkelijker en hebben minder zoet water nodig wat allemaal gehaald moet worden bij de fontein.

We hebben inmiddels de bijboot in het water en kunnen nu op eigen gelegenheid naar de wal.
We hebben het plan hier te blijven tot maandag 30 november, uitrusten en het doen van de laatste klussen.
De windvaan helemaal schoonmaken en in de olie zetten schijnt te helpen. Ook leggen we contact met een bedrijf op het eiland St Vicente waar we hopelijk een extra stuurautomaat kunnen aanschaffen.

In ieder geval heb ik besloten om mee te gaan naar de overkant en daar is Karel wel erg gelukkig mee.

eindeloos de blik op oneindig. hier overdag in de nacht wordt het lastiger

Zaterdag 13-11
Laatste dag gran canaria is erg leuk geweest, we hebben een auto gehuurd en het eiland verkend.
Hierna de boot gereedmaken voor de lange overtocht naar Cabo Verde. Was, tank gas vernieuwen en omwisselen zodat we aan gas geen gebrek hebben de komende 2 maanden.
De laatste boodschappen doen we met de auto die pas om 10 uur teruggebracht moet wordenGeen gedoe met borg enz. aftanken en sleutels inleveren. Simpel dus en heel wat anders dan een auto in Nederland huren. Dit is een `vliegend visje dat op dek belandde.

Ik heb er echt zin om te vertrekken en te ervaren hoe zo’n lange tijd op zee bevalt. We denken 10 dagen nodig te hebben. Het weer ziet er gunstig uit en we hebben een week weerberichten gedownload op de computer.
Kunnen we dit af en toe vergelijken met de werkelijkheid.
Vooruitzichten zijn goed, evt. woensdag harde wind maar dit is slechts een halve dag!
Verder ziet het er relaxt uit. Maar je kunt het nooit zeker weten
Vertrek om 12 uur en om half vier spotten we de eerste dolfijnen die langs komen en hun kunstjes laten zien. Erg gezellig om dit vrolijke spul te volgen.
Later zitten we samen op de punt en proberen whales te spotten die al velen gezien hebben en wij jammer genoeg nog niet. Ook schijnen er veel schildpadden te zien zijn.
Nee dus
Maar wel opnieuw een grote school dolfijnen. Dit zal zich nog enkele malen herhalen.
Als ik de pc wil gebruiken weigert de omvormer. Balen want nu moet ik het eerst met de hand invullen. Zo gaan dingen. Later blijkt hij het ineens wel te doen!
Lang kan ik niet bezig zijn i.v.m. zeeziekte. Een half uur is maximaal op dit moment en dan gauw weer naar buiten..

Avond en nacht zijn prima verlopen. Het is vroeg donker 18.30 uur we doen spelletjes. Voor de verandering wint Karel. Nog een glaasje aan dek en deze dag kan niet meer stuk.
Er is geen maan en dan is het wel erg donker. Inktzwart en de overgang water lucht is bijna niet te zien. Ook geen sterren deze nacht. Als ik op bed lig hoor ik allerlei geluiden en voor je het weet komen de angstige gedachten van varen op een container en verwacht ik elk moment een enorme klap. De nachten blijven toch erg lang en donker. Niet mijn favoriet en naar ik hoor ook bij anderen niet. In ieder geval blijven er steeds 12 uren met licht over.

16 november 3.00 Karel wordt wakker van een gerommel en ontwaart een hevig onweer verderop. Windstoten volgen en we zetten een rif in het pikkedonker. Niet bepaald een aangename klus. Aangelijnd moet Karel dit op het dek zetten en ik hou de boot in de wind.
Blijft een lastig karwei. Een uur later valt de stuurautomaat uit en moet er op de hand gestuurd worden. Het is pikdonker en de verlichting van het kompas werkt niet. Ik moet dus aangeven of het zoveel graden links of rechts moet
Bij het doornemen van de handleiding krijgen we advies rondjes met de boot te varen om de kompasfunctie van de stuurautomaat te herstellen. Dit doen we vijf keer maar het effect blijft uit. . De windvaan doet het op een of andere manier niet meer. Heeft tot op heden steeds prima gewerkt maar nu lukt het niet hem in te stellen en loop hij steeds uit zijn koers..

Dit is echt een groot probleem want met de hand sturen dag en nacht en dat minstens 6 dagen lang is een onmogelijke opgaaf, maar we hebben geen keus. Op en af sturen we elk 2 uur. Dit doen we 30 uur lang, een zeer frustrerend bezigheid en te zwaar. Ook hebben we iets van stroom tegen en de wind staat zeer ongunstig, we komen slechts met 5 km vooruit terwijl we de motor bij hebben staan. We stellen het plan bij en varen naar de Afrikaanse kust. 380 km kunnen we in 2 dagen doen. Evengoed heel zwaar maar de enige mogelijkheid, als we hier zijn is er mogelijkheid voor reparatie en proberen we in ieder geval een extra stuurautomaat erbij te kopen.. De reserve die we bij ons hebben doet het evenmin.

Vermoeidheid speelt ons parten en zeeziekte. Ook Karel heeft meerdere malen aanvallen en voelt zich erg beroerd. In de middag proberen we nogmaals de stuurautomaat en die blijkt dan ineens weer te werken..
Dolblij zijn we en we draaien om naar Cabo Verde.
Het sturen is dus ons zwakke punt, waar we absoluut niet op bedacht waren met een windvaan die het tot op heden fantastisch deed.
Verder verloopt de trip prima en de dagen vliegen om. Er is veel wind en we hebben de stroom mee. Gemiddeld lopen we 5 knopen per uur. Op deze manier wordt ons zeer slechte daggemiddelde behoorlijk opgetrokken.