Donderdag 24 september
Dinsdag 22 was het plan te vertrekken in de middag naar de Madeiras. Boodschappen gehaald en de bijboot aan dek gehesen. In de baai voor anker, hier wil Karel nog enkele klusjes afronden waaronder het toilet en de onderkant van de boot vrij van algen maken. Dit lukte wonderwel en we hadden tevens nog een bezoek van de lui uit Wenen met hun nieuwe catamaran. Erg inspirerend en ons plan werd zelfs bijgesteld. We gaan naar Rabat. Dit wilde ik heel erg graag alleen de negatieve berichten weerhielden ons hiervan. Nu echter alleen maar goede ervaringen dus we gaan het proberen. 385 km. en dus ideaal.
Als we in de middag vertrekken is er wel wind maar dit staat pal tegen richting Rabat. We proberen het daarna een uurtje richting Madeira maar ook dit is zinloos. Terug dus. Balen want met het bijbootje aan dek is het erg beperkt.
De volgende ochtend is er nog steeds geen wind en we besluiten naar Alvor te gaan.
Karel blijft het liefst voor aan liggen en we zwemmen nog naar de kant om de afstand in te schatten om evt. lopend naar Lagos te gaan. We hebben nu twee dagen verloren en ik kom op deze manier niet uit met de inkopen. Zeker niet als we in de avond de weervoorspellingen lezen en merken dat Rabat opnieuw niet haalbaar is en de tocht minstens 5 dagen duurt. We willen de bijboot en motor eigenlijk niet meer voor een keer in het water zetten. Wel komt er wind. We kunnen naar Madeira!!!!.
De volgende ochtend hebben we een fantastisch plan. We gaan zo dicht mogelijk bij de damwand liggen en zwemmen een lijn over naar de kant. Die binden we hoog vast aan de blokken en maken op deze manier een transportlijntje waaraan de rugzakken gevuld met boodschappen in een teiltje vervoerd kunnen worden. Padvinderij dus. Nog erg veel werk om de boel in orde te maken en te checken. Bij het klimmen op de blokken halen we onze benen nog behoorlijk open maar dat mag de pret niet drukken. In het dorp (langs het strand een uur lopen) halen we vers brood en vlees en andere zaken en lopen opnieuw een uur terug).
De wind trekt aan en het lijkt erop dat de voorspellingen goed zijn. We worden er helemaal blij van. Het transportlijntje werkt maar we zijn bekaf als we met de hele handel aan boord zijn. De mensen op de kant zullen zich slap gelachen hebben. Twee van die oude mensen al klauterend en klimmend. Touw tussen de tanden en allerlei capriolen uithalend. Maar het lukt de boel droog over te krijgen. Geweldig.
We maken de boel verder klaar en vertrekken met halve wind 4 bft die tot onze spijt reduceert tot 1, motor bij maar het wordt opnieuw niks. Weer terug naar af.
We nemen opnieuw contact op met onze geweldige reparateur in Portimao en bestellen een nieuw toilet (de verbeteringen zijn kortstondig) en laten de motor nog nakijken. Deze doet het fantastisch en loopt als een zonnetje maar we moteren ontzettend veel en om het zekere voor het onzekere te nemen is een extra beurt niet verkeerd. Tevens gaan we dan de klussen (verven e.a.) ter hand nemen om de tijd nuttig door te komen. We maken er dus het beste van.
Dinsdag 22 was het plan te vertrekken in de middag naar de Madeiras. Boodschappen gehaald en de bijboot aan dek gehesen. In de baai voor anker, hier wil Karel nog enkele klusjes afronden waaronder het toilet en de onderkant van de boot vrij van algen maken. Dit lukte wonderwel en we hadden tevens nog een bezoek van de lui uit Wenen met hun nieuwe catamaran. Erg inspirerend en ons plan werd zelfs bijgesteld. We gaan naar Rabat. Dit wilde ik heel erg graag alleen de negatieve berichten weerhielden ons hiervan. Nu echter alleen maar goede ervaringen dus we gaan het proberen. 385 km. en dus ideaal.
Als we in de middag vertrekken is er wel wind maar dit staat pal tegen richting Rabat. We proberen het daarna een uurtje richting Madeira maar ook dit is zinloos. Terug dus. Balen want met het bijbootje aan dek is het erg beperkt.
De volgende ochtend is er nog steeds geen wind en we besluiten naar Alvor te gaan.
Karel blijft het liefst voor aan liggen en we zwemmen nog naar de kant om de afstand in te schatten om evt. lopend naar Lagos te gaan. We hebben nu twee dagen verloren en ik kom op deze manier niet uit met de inkopen. Zeker niet als we in de avond de weervoorspellingen lezen en merken dat Rabat opnieuw niet haalbaar is en de tocht minstens 5 dagen duurt. We willen de bijboot en motor eigenlijk niet meer voor een keer in het water zetten. Wel komt er wind. We kunnen naar Madeira!!!!.
De volgende ochtend hebben we een fantastisch plan. We gaan zo dicht mogelijk bij de damwand liggen en zwemmen een lijn over naar de kant. Die binden we hoog vast aan de blokken en maken op deze manier een transportlijntje waaraan de rugzakken gevuld met boodschappen in een teiltje vervoerd kunnen worden. Padvinderij dus. Nog erg veel werk om de boel in orde te maken en te checken. Bij het klimmen op de blokken halen we onze benen nog behoorlijk open maar dat mag de pret niet drukken. In het dorp (langs het strand een uur lopen) halen we vers brood en vlees en andere zaken en lopen opnieuw een uur terug).
De wind trekt aan en het lijkt erop dat de voorspellingen goed zijn. We worden er helemaal blij van. Het transportlijntje werkt maar we zijn bekaf als we met de hele handel aan boord zijn. De mensen op de kant zullen zich slap gelachen hebben. Twee van die oude mensen al klauterend en klimmend. Touw tussen de tanden en allerlei capriolen uithalend. Maar het lukt de boel droog over te krijgen. Geweldig.
We maken de boel verder klaar en vertrekken met halve wind 4 bft die tot onze spijt reduceert tot 1, motor bij maar het wordt opnieuw niks. Weer terug naar af.
We nemen opnieuw contact op met onze geweldige reparateur in Portimao en bestellen een nieuw toilet (de verbeteringen zijn kortstondig) en laten de motor nog nakijken. Deze doet het fantastisch en loopt als een zonnetje maar we moteren ontzettend veel en om het zekere voor het onzekere te nemen is een extra beurt niet verkeerd. Tevens gaan we dan de klussen (verven e.a.) ter hand nemen om de tijd nuttig door te komen. We maken er dus het beste van.
