Leven aan boord.
Het leven aan boord begint te wennen. Na alle hectiek van de laatste maanden in Nederland, (snel uit huis, einde schoolcarriëre, tentamen, opknappen boot enz.) zijn we nu op elkaar aangewezen. De strijd om wie de baas is gelukkig ook achter de rug en we hebben nu een stadium van rust en aandacht voor elkaar gekregen. Vaarroutes en tijdstippen van vertrek worden samen bepaald en verder is Karel meer voor het zeilgebeuren de aangewezen persoon en neem ik de zaak in de boot (eten, was, schoonmaak) voor mijn rekening. Heel traditioneel dus maar wel effectief.
Zo varende komen we allerlei dingen tegen die veranderd moeten worden. In de slaaphut wordt het een bende omdat als we enorm liggen te stampen (bijna elke dag met het slechte weer) alle kleren overal terecht komen.
Oplossing hiervoor is schotjes van 30 x 13 die we klem zetten en waarachter de kleding blijft liggen. Simpele plankjes klem gezet om boeken tegen te houden die anders uit de vakken springen. Zo ontdekken we steeds weer nieuwigheden die het leven gemakkelijker maken.

De “hondenkooi” heb ik opnieuw ingericht. Het bedstuk eruit en afgesneden zodat alleen een kussen om te zitten voor de persoon achter de kaarttafel over blijft. Dit scheelt veel ruimte en doordat ik nu op de bodem gemakkelijk antislipmateriaal kan leggen blijft alles wat hierin gestouwd wordt beter op zijn plaats liggen.
Al varende blijkt dat onze vlag aan vervanging toe is en hoewel ik hem nog gerepareerd heb is het einde in zicht.
Het is heerlijk de laptop aan boord te hebben en ik hoef niet meer alles met de hand op te schrijven. E-mail berichten kunnen voorbereid worden en dit beperkt de tijd op internet die per uur ingekocht wordt. In de eerste havens maakten we gebruik van de hotspots. Deze waren gratis maar de helft van de tijd werden we steeds van internet gegooid en dat is heel storend als je net een stuk af had. Foto’s downloaden was ook bijna onmogelijk. Nu hebben we uren ingekocht die we langs de franse kust kunnen gebruiken in veel havens en deze kwaliteit is zeer goed. Verder heb ik ontdekt dat ook sms-en een perfect middel is om met elkaar in contact te blijven en even snel te horen hoe e.e.a. gaat.
P.S. In Dieppe is dit systeem dus helemaal niet te gebruiken hoewel wel op het kaartje aangegeven. Grr.grr. grr. Met het plaatsen op de webblog moet ik nu dus wachten tot Fecamp.
Ook is checken e-mail nu niet mogelijk want in deze stad zijn volgens de dames aan de balie geen internetcafe’s.

In alle havens is het uitverkoop en aangezien ik dol op shoppen ben heb ik mijn zomerse garderobe nog op een leuke manier kunnen aanvullen met blote jurkjes, blousjes (H&M, MS, en andere welbekende ketens). Niet echt nodig maar wel leuk erbij. Aangezien ik tijdens de afgelopen zeiltochten veel angsten heb doorstaan mag ik mezelf wel een beetje verwennen vind ik zelf.
Af en toe behoorlijk misselijk maar gek genoeg trekt dit na verloop van uren weer bij en kan ik gewoon mee eten in de avond. Nog even wennen dus alles.

In de havens die we tot nu toe hebben aangedaan zijn we al meerdere keren geweest. Hoewel we wel wandelingen maken gaan we nu niet musea enz. bezoeken. Dit reserveren we voor de nieuwere plekken die we aandoen. Liefst varen we nu zo snel als mogelijk is naar Engeland en dan door naar het zuiden. De tijd is nu voornamelijk gevuld met lezen, varen en gezelligheid aan boord.