In Mindeloo komen we tot onze grote verbazing in een schitterende grote nieuw aangelegde haven (2008). Deze staat nog niet vermeld in de kaarten/gidsen. Het is een komen en gaan van vertrekkers die met luid getoeter de start van de overtocht aangeven.De andere schepen reageren veelal ook met enthousiast getoeter.

We liggen hier met talloze Nederlanders en het aantal kinderen, groot en klein, op de boten is groot. Wel heel gezellig om alle verhalen te horen. Een stel is naar Senegal geweest, de rivier opgevaren en die hebben talloze wilde dieren ontmoet.

Anderen zijn bij Sal door het anker gegaan en in de branding terecht gekomen, de schade is groot maar ze kunnen wel doorvaren.

De policia controleert de haven dagelijks en sommeert ons een vlag van de Cabo Verde in de vlaggenmast te hebben. We gaan er naar op zoek.

In de havenwinkel kunnen we tot onze grote vreugde een fantastische steerpilot kopen, komt morgen aan in de winkel. Het touw lijkt een lastiger probleem, de keus is zeer beperkt.

Een kompas heeft de eigenaar nog thuis en dit kunnen we als we dat willen tweedehands van hem kopen.

De volgende dag en ook de dagen hierna blijkt het arriveren van de steerpilot niet zo te lopen als ons werd meegedeeld. Karel heeft inmiddels de touwen van de windvaan vervangen en we zijn tevreden. Mocht het nu niet lukken met de stuurautomaat dan is dat niet meer zo,n groot probleem. Met beleid gebruik van de oude komen we een heel eind en misschien hebben we hem niet eens nodig als de windvaan goed werkt, deze heeft onze voorkeur omdat hij geen stroom gebruikt.

We verkennen met de local bus verschillende hoeken van de stad. Voor 35 cent toer je een half uur in de rondte. Met een minibus naar Calhau een dorpje aan de oceaan aan de andere kant van het eiland. Hiermee hebben we genoeg van het eiland gezien.

Het eiland is overwegend kaal met donkere bergen. Aan de kust enkele stranden, het toerisme is nog in ontwikkeling. Ook hier heeft men veel last van de crisis en veel gebouwen zijn niet verder afgebouwd. In december verandert de nationale luchthaven in een internationale en dat betekent hopelijk een toename van het toerisme.

De salarissen liggen hier heel laag terwijl het eten behoorlijk geprijsd is op Nederlands niveau. Een medewerkster van het havenkantoor vertelt dat ze slechts 165 euro per maand verdient. Veel Kaapverdianen hebben gewerkt in Nederland of hebben er familie en spreken goed Nederlands of enkele woorden/zinnen. Dit wordt ons meteen gemeld als ze merken dat we Nederlanders zijn.

Het dorp zelf is anders als we gedacht hebben en de winkels beperken zich tot kleine tiendo’s waar je geholpen wordt vanachter een toonbank. Niks grote supermarkten met veel keus. Wel een aantal kleinere supermarkten met beperkte keuze. Verder de vis en groentemarkten en veel vrouwen met grote manden die langs de straatkant zitten om hun waar te verkopen.

Opvallend zijn de tientallen Chinese winkels met een uitgebreid goedkoop assortiment. Propvol met kleding die hoog opgestapeld ligt en van alles en nog wat. Vol en lastig om iets te vinden. Volledig identieke winkels naast elkaar met veel personeel om de boel in de gaten te houden. Het helpen is aan de locals die in ieder geval Portugees spreken een taal die de Chinese medewerkers niet/nauwelijks beheersen.

Hoewel we aan het steiger liggen rolt de boot behoorlijk door de swell vanuit de zee. Dit is erg hinderlijk en leidt tot vermoeidheid en een vaag soort zeeziekte.

We werken ons lijstje af van “things to do” en willen woensdagochtend vroeg vertrekken.

Richting Barbados. De overtocht zal ongeveer drie weken duren en we zijn heel benieuwd hoe we het ervaren helemaal op ons zelf te zijn aangewezen.

We zullen dus kerst op de Atlantic vieren en wensen jullie allen alvast hele fijne kerstdagen en een geweldig 2010 toe.

Alvast wat plaatjes van de kaap verden
het eiland sao vicente en de plaats Mindelo.

Cabo Verde

Het eiland Sal hebben we achter ons gelaten. We hebben er enorm van genoten. We waren voorbereid met verhalen als zou het er saai zijn en niet veel te krijgen en te doen zijn maar die mening delen wij niet. Boeiend en een echte aanrader eerder. Geweldig voor surfers en kiters en hoewel erg kaal ook zeer imponerend. De vissershaven was gezellig en de mensen zijn enorm vriendelijk. Het vervoer met de busjes was snel en accuraat. De enige vierbaansweg die over heel het eiland loopt is zeer modern en goed. Het totale eiland bedraagt 248 meter 2.
De laatste avond nog een dansavond waar het hele dorp bijna vertoeft. De locals ontfermden zich over ons en we hebben dus veel gedanst Erg gezellig.

Het water in dit dorp wordt aangevoerd met een tankwagen en overgeheveld in het zogenoemde fontaria. Hier halen de mensen hun water voor 0,05 eurocent.
Soms is de boel op en wordt het gebouw gesloten. Wachten dus en dit overkwam ons op de laatste dag voor vertrek. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten tot de tankwagen kwam en konden we de watertank van de boot vullen met de inhoud van 20 5 liter cans water.
Hiervoor gebruiken we de eerder gekochte waterflessen die een perfect transportmiddel van water blijken.

De Engelsman Tony een oud engineer heeft veel adviezen gegeven over de windvaan. Het probleem kon niet groot zijn. De windvaan goed schoonmaken en invetten met dieselolie zou het euvel al kunnen verhelpen. Dieselolie is een perfect schoonmaak en onderhoudsmiddel en is zeker zo goed als al die dure synthetische middelen.
Aan de slag dus.
Gelukkig konden we iets terug doen toen Tony een muscle problem had en Karel zijn in Egypte aangeleerde massagetechnieken op hem uitprobeerde. Helemaal gelukkig kwam hij de volgende dag voor een herhalingbehandeling terug met een zak thee als geschenk.

2 december vertrekken we om 4 uur naar het eiland san Nicolau. We vinden het leuk om nog een ander eiland aan te doen. We vertrekken zo vroeg omdat we niet in het donker een nieuwe haven willen aandoen. Het is ook lastig inschatten hoeveel tijd we nodig zullen hebben dus we gaan voor safe.
We gaan onderlangs, niet een goede keus omdat we tegen stroom en wind in moeten varen om bij de westelijke haven te komen. Tussen de eilanden in staat een zeer sterke en onvoorspelbare stroom. Hier is de diepte soms minder dan 60 meter terwijl boven en onder de eilanden een diepte is van meer dan 3000 meter. Hoge onregelmatige golven en bewegingen van water zijn het gevolg. Daar bij nog de talloze valwinden over de bergen en het is dus echt opletten geblazen.
We leren veel!! De windvaan werkt voortreffelijk. Een touw breek jammergenoeg, maar Karel weet dit te reparen voorlopig. In Mindeloo zal een nieuw touw kopen geen probleem zijn!!

We komen al om 14.00 uur aan en ankeren dicht bij het strand. Zo kunnen we met onze kleren in plastic tas verpakt zwemmen naar de kant en hoeven we niet bijboot en motor van dek te takelen. Het dorp stelt ons teleur en we gaan morgen verder.

In de nacht wordt ik 12.00 uur wakker van enorme deining en schrik als ik de afstand tot het strand zie. Kan geen kwaad volgens Karel maar we vertrekken gelukkig toch maar.
Er is geen wind en een heldere nacht met volle maan. Rustig tochtje dus. Dit valt aanders uit als we eenmaal buiten op zee zijn. Sportief zeilen wordt het met hoge golven en harde wind. leerzam weer en een voorproefje van wat ons straks te wachten kan staan bij de oversteek. Ook spannend en geweldig.

het is erg lastig om een goede internetverbinding te krijgen en ook de wisselende openingstijden maken het extra vervelend. Eerst nu heb ik een mogelijkheid om e.e.a. op de webblog te plaatsen en ook het beantwoorden van mails is erg lastig. Jammer maar ik hoop dat jullie begrijpen dat het niet een erg bewoonde wereld is waar wij nu verblijven. we doen in ieder geval onze best om jullie op de hoogte te houden.

Als we het eiland Sal naderen ervaren we hetzelfde als bij het naderen van de Marokkaanse kust. Tot op 3 km geen idee waar we naar toe varen. Het hele eiland ligt verstopt in een dichte nevel. Het Afrikaanse zand is de oorzaak. In no time is de boot ook bedekt met een dikke laag roodbruin zand.
Er staat een forse wind met behoorlijke uitschieters. Windkracht 6 tot 7. Opletten dus.
De haven is alleen om te ankeren en dat lukt pas na 5 keer. Aangezien het op de hand moet heeft Karel een zware klus te klaren die door mensen op de andere boten nauwlettend gevolgd wordt. Aanwijzingen volgen alom en dat helpt niet echt.. Er is een enorme swell in de haven en deze ligt bovendien vol met boten. Erg weinig plek en erg lastig om tussen al die boten een plek te vinden waarbij je niet in de ankers vaart van de andere schepen.
Met behulp van een `bootboy` lukt het uiteindelijk en hebben we een fantastisch plekje.

Deze bootboy assisteert ons de verdere dag met inklaren, uitleg over de mogelijkheden van douchen en waar boodschappen te halen. Aangezien we nog niet weten of we hier blijven liggen maken we gebruik van zijn service om van boord gehaald en teruggebracht te worden.
We willen uit eten en melden dit aan bootboy `Grillo` die ons samen met een Belgisch stel naar een restaurant brengt en vervolgens zonder iets aan ons te melden zichzelf uitnodigt op onze kosten. We zijn stomverbaasd als hij bij ons aan tafel aanschuift maar zeggen geen van allen iets.. Het is een gezellige jongen die 5 jaar gevaren heeft voor charterbedrijf op een groot zeiljacht en rond de Middelandse zee heeft gevaren en behoorlijk wat talen spreekt. Van zijn verdiensten heeft hij een boot en motor gekocht en verdient nu zijn geld als bootboy-regelaar. Als menu regelt hij voor ons een combinatie van visgerechten maar alles is rauw en gemarineerd. Ziet er heerlijk uit maar ik ben zelf geen liefhebber van rauwe vis en bestel dus toch maar iets anders.
Na afloop trakteert Grillo nog op een speciaal drankje maar als we weggaan moeten we dit ook zelf betalen en natuurlijk ook het zijne. Het lijkt erg brutaal maar de wijze waarop het gebeurde had ook iets heel aparts en zeker het feit dat we er geen van allen echt aanstoot aan namen en het gewoon lieten gebeuren, er ook van genoten. Bovendien is het een zeer charmante persoonlijkheid.

De volgende dag verkennen we het eiland. We maken gebruik van de minibusjes die continu rijden. Voor 50 eurocent zitten we in het volgende dorp Espargos en voor 1 euro in het derde dorp Santa Maria. Dit klinkt erg goedkoop maar is voor vele inwoners met een aantal kinderen niet te betalen en die lopen steeds heen en weer. Het eiland is erg rustig en buiten deze dorpen is er niets. Een beetje toerisme in Santa Maria met wat toeristische mogelijkheden als excursies: schildpadden watchen in de nacht, safari en kite en windsurfen is specialiteit. Het is in onze ogen een echt Afrikaans eiland. Veel visserij en we kopen aan de wal vis die net geslacht is. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en het is erg gezellig. Water wordt bij een gebouwtje gehaald en velen dragen de tonnen op hun hoofd. Ook lopen er veel verkoopsters van fruit en groenten op straat met manden op hun hoofd en in kleurige kleding.
Groente en fruit is hier slecht te krijgen en vaak erg rottig en verlept. Terug met het busje stapt een verkoopster van tomaten in en hier kopen we nog een pond tomaten. Vers van de pers. Als ze niet genoeg wisselgeld heeft betaald ze met extra tomaten.
Het kroegje aan de haven is een gemeenschapsplaats van velen. Voor een euro kan je een koud biertje kopen en velen maken hiervan gebruik. Je betaalt met escudo’s of euro’s de wisselkoers is hier hetzelfde. Gemakkelijk dus.

Er is veel contact met andere zeilers en we wisselen ervaringen uit. Een jong Hollands stel komt naar ons toe om kennis te maken en dit geeft veel gezelligheid. Zij hebben alles achtergelaten en varen nu 4 jaar de wereld rond. Eigenlijk allen hier vertrekken binnen een maand naar de overkant en het is heel opvallend dat de bootmaat die hier ligt erg klein is. Net als ons en het zijn ook voornamelijk oudere schepen.

Als we wakker worden gaan we eerst een half uur zwemmen en hebben op deze wijze gedoucht. Steeds meer maken we gebruik van zout water en hoewel ik me nog af en toe naspoel is het voor mij oke. Ook de afwas doen we met zout water en wassen van kleding ook. Wel spoel ik dit na met 1 x zoet. Zo worden we steeds gemakkelijker en hebben minder zoet water nodig wat allemaal gehaald moet worden bij de fontein.

We hebben inmiddels de bijboot in het water en kunnen nu op eigen gelegenheid naar de wal.
We hebben het plan hier te blijven tot maandag 30 november, uitrusten en het doen van de laatste klussen.
De windvaan helemaal schoonmaken en in de olie zetten schijnt te helpen. Ook leggen we contact met een bedrijf op het eiland St Vicente waar we hopelijk een extra stuurautomaat kunnen aanschaffen.

In ieder geval heb ik besloten om mee te gaan naar de overkant en daar is Karel wel erg gelukkig mee.

eindeloos de blik op oneindig. hier overdag in de nacht wordt het lastiger

Zaterdag 13-11
Laatste dag gran canaria is erg leuk geweest, we hebben een auto gehuurd en het eiland verkend.
Hierna de boot gereedmaken voor de lange overtocht naar Cabo Verde. Was, tank gas vernieuwen en omwisselen zodat we aan gas geen gebrek hebben de komende 2 maanden.
De laatste boodschappen doen we met de auto die pas om 10 uur teruggebracht moet wordenGeen gedoe met borg enz. aftanken en sleutels inleveren. Simpel dus en heel wat anders dan een auto in Nederland huren. Dit is een `vliegend visje dat op dek belandde.

Ik heb er echt zin om te vertrekken en te ervaren hoe zo’n lange tijd op zee bevalt. We denken 10 dagen nodig te hebben. Het weer ziet er gunstig uit en we hebben een week weerberichten gedownload op de computer.
Kunnen we dit af en toe vergelijken met de werkelijkheid.
Vooruitzichten zijn goed, evt. woensdag harde wind maar dit is slechts een halve dag!
Verder ziet het er relaxt uit. Maar je kunt het nooit zeker weten
Vertrek om 12 uur en om half vier spotten we de eerste dolfijnen die langs komen en hun kunstjes laten zien. Erg gezellig om dit vrolijke spul te volgen.
Later zitten we samen op de punt en proberen whales te spotten die al velen gezien hebben en wij jammer genoeg nog niet. Ook schijnen er veel schildpadden te zien zijn.
Nee dus
Maar wel opnieuw een grote school dolfijnen. Dit zal zich nog enkele malen herhalen.
Als ik de pc wil gebruiken weigert de omvormer. Balen want nu moet ik het eerst met de hand invullen. Zo gaan dingen. Later blijkt hij het ineens wel te doen!
Lang kan ik niet bezig zijn i.v.m. zeeziekte. Een half uur is maximaal op dit moment en dan gauw weer naar buiten..

Avond en nacht zijn prima verlopen. Het is vroeg donker 18.30 uur we doen spelletjes. Voor de verandering wint Karel. Nog een glaasje aan dek en deze dag kan niet meer stuk.
Er is geen maan en dan is het wel erg donker. Inktzwart en de overgang water lucht is bijna niet te zien. Ook geen sterren deze nacht. Als ik op bed lig hoor ik allerlei geluiden en voor je het weet komen de angstige gedachten van varen op een container en verwacht ik elk moment een enorme klap. De nachten blijven toch erg lang en donker. Niet mijn favoriet en naar ik hoor ook bij anderen niet. In ieder geval blijven er steeds 12 uren met licht over.

16 november 3.00 Karel wordt wakker van een gerommel en ontwaart een hevig onweer verderop. Windstoten volgen en we zetten een rif in het pikkedonker. Niet bepaald een aangename klus. Aangelijnd moet Karel dit op het dek zetten en ik hou de boot in de wind.
Blijft een lastig karwei. Een uur later valt de stuurautomaat uit en moet er op de hand gestuurd worden. Het is pikdonker en de verlichting van het kompas werkt niet. Ik moet dus aangeven of het zoveel graden links of rechts moet
Bij het doornemen van de handleiding krijgen we advies rondjes met de boot te varen om de kompasfunctie van de stuurautomaat te herstellen. Dit doen we vijf keer maar het effect blijft uit. . De windvaan doet het op een of andere manier niet meer. Heeft tot op heden steeds prima gewerkt maar nu lukt het niet hem in te stellen en loop hij steeds uit zijn koers..

Dit is echt een groot probleem want met de hand sturen dag en nacht en dat minstens 6 dagen lang is een onmogelijke opgaaf, maar we hebben geen keus. Op en af sturen we elk 2 uur. Dit doen we 30 uur lang, een zeer frustrerend bezigheid en te zwaar. Ook hebben we iets van stroom tegen en de wind staat zeer ongunstig, we komen slechts met 5 km vooruit terwijl we de motor bij hebben staan. We stellen het plan bij en varen naar de Afrikaanse kust. 380 km kunnen we in 2 dagen doen. Evengoed heel zwaar maar de enige mogelijkheid, als we hier zijn is er mogelijkheid voor reparatie en proberen we in ieder geval een extra stuurautomaat erbij te kopen.. De reserve die we bij ons hebben doet het evenmin.

Vermoeidheid speelt ons parten en zeeziekte. Ook Karel heeft meerdere malen aanvallen en voelt zich erg beroerd. In de middag proberen we nogmaals de stuurautomaat en die blijkt dan ineens weer te werken..
Dolblij zijn we en we draaien om naar Cabo Verde.
Het sturen is dus ons zwakke punt, waar we absoluut niet op bedacht waren met een windvaan die het tot op heden fantastisch deed.
Verder verloopt de trip prima en de dagen vliegen om. Er is veel wind en we hebben de stroom mee. Gemiddeld lopen we 5 knopen per uur. Op deze manier wordt ons zeer slechte daggemiddelde behoorlijk opgetrokken.

Dinsdag 10 november.
Tussen de e-mail berichten eentje van onze mede zeil vrienden Claudia en Edy.
Ze komen vandaag aan in Moro Jable. Terug op de boot krijgen we hen via de marifoon te pakken en het blijkt dat ze pal achter ons in een ander deel van de haven liggen.
We hebben een erg leuke avond en met nog andere zeil-vrienden wordt het een leuke reünie.

Woensdagochtend 2.00 vertrek naar Gran Canaria. Fantastische zeiltocht tot voor de zuidpunt van Gran Canaria. De wind draait 180 graden neemt weer toe en valt daarna geheel weg. Om 17.00 uur meren we af in Pasito Blanco. Dit is een zeer teleurstellende plek. Geheel afgezonderd op een resort, loopafstand tot het stadje minimaal 5 km.
De volgende ochtend vertrekken we meteen naar een volgende en naar we hopen gezelliger haven. Dat valt tegen: geen plek. Bij het keren een hoop geschreeuw van vissers op de kade en het blijkt dat we bijna op een niet gemerkt staand wrak varen. We zien het duidelijk liggen en huiveren bij de gedachte hier bovenop te varen.
Ook de volgende haven is vol en we proberen de laatste “Mogan”, moet volgens kenners erg gezellig zijn. Als dit niet lukt dan varen we door.
Half elf liggen we aan het steiger. Een fantastisch plaatsje met heel veel gezellige kroegjes en eettentjes rondom. Het stadje is een en al kleur en fleur met verrassende hoekjes en hele kleine smalle steegjes. Strand en veel gezellige winkels. ’s Avonds een leuk concert van spaans-mexicaanse muziek, door de uitbaters (ooit een bekend duo) van een bar-cafe.aan de haven.

Vrijdag 13 november. We huren een auto om het eiland verder te ontdekken.
Zeer verrassende natuur met veel variatie. Naaldbossen, enorme cactusvelden met eetbare bloemen. Hoge bergen, rotspartijen, een bloedstollende rit over kleine bergwegen met enorme afgronden vlak over de rand. We gaan dwars over het eiland van zuid naar noord via het hoogste punt in de midden naar de andere kant en via de noord westelijke kustweg terug. Ook hier smalle bergwegen met pal naast de weg de afgrond die in de zee eindigt. Spannend dus. Erg gezellig zijn de dorpjes waar we doorkomen. Aan de westkant zijn hele kas dorpen waar tomaten, paprika’s e.a. groenten worden verbouwd.
We hebben een fantastische dag met veel natuur en een goede indruk van dit fantastische eiland.
Morgen nog even onderhandelen over een door ons gewenste camera die hier taxfree maar evengoed nog prijzig wordt aangeboden en dan op naar de Cabo Verde. Een tocht van ????? dagen, afhankelijk van de wind.

6 november Moro Jabre
Een onrustige nacht wegens de enorme windvlagen die af en toe over de haven gierden. Veel klepperende lijnen op andere boten die Karel midden in de nacht probeert strak en vast te zetten. Zelf ga ik er nog uit om de was binnen te halen en de bijboot beter vast te leggen. Elk moment verwacht ik een enorme stortbui maar die blijft uit. Jammer want ik denk dat men die hier goed kan gebruiken.
We hebben vanavond nog eens goed naar de mogelijkheden van havens gekeken in Gran Canaria en verder Cabo Verde en ook Brazilie. Het blijft oriënteren want we zijn er nog niet uit hoe en waar we gaan. Eerst de weerkaarten nog eens goed bestuderen.
Dan blijkt dat er nog wel wat flinke partijen wind 6 a 7 bft langs zullen komen de komende week. Karel wil heel graag Gran Canaria aandoen maar ik heb het wel een beetje hier gehad op de Canarische eilanden. Liever ontdek ik de Cabo Verde. We moeten liefst voor 15 december de oversteek doen.

Er is hier een fantastisch cybercafe met mogelijkheid van Skype. Ga ik morgen proberen.is dus helemaal nieuw voor ons om dit in het internet cafe te proberen. Moet het nog wel regelen met de kinderen en dan maar afwachten of het ook lukt.

Vandaag een lange wandeltocht gemaakt en de fantastische stranden ervaren. Gisteren waren we erg teleurgesteld toen we langs de kust zeilden maar nu met de zon volop erbij en lopend vanaf de kant geeft het een totaal ander beeld en moeten we ons beeld gelukkig bijstellen. Het is hier echt heel erg bijzonder mooi. Veel bloemen langs de boulevard en overal uitzicht op de zee die een prachtige tropische kleur heeft. Het was vandaag 28 graden dus heerlijk warm.
Aan het eind van de middag koelt het erg af en steekt de wind weer op. Veel wolkenvelden en de sfeer is dreigend. Op het steiger arriveert een sportvisser met een grote vangst. Een wahoo van 1.40 meter 35 kg zwaar. Iedereen moet er trots mee op de foto. Het is een gezellige boel. Als de vis geslacht wordt komen ze ons een maaltje vis brengen en daar zeggen we geen nee tegen want de wahoo is een heerlijke vissoort.
In de avond vertrekt Karel nogmaals naar het stadje. Hij wil proberen nog iets te vinden voor de tweeling die drie jaar wordt. Iik ben te moe om nog een klim en klauterpartij van enkele uren te ondernemen om in het stadje te komen. Ben benieuwd waar Karel mee terugkomt. We hebben voorde kleinkinderen al iets leuks gevonden en dat sturen we in ieder geval morgen op.

Skype
Het is gelukt om met de kleinkinderen een video gesprekje te voeren. De start was lastig want wij dachten dat het tijdsverschil 2 uur was. Mis dus slechts 1 uur en hierdoor werd e.e.a. wat onrustig. Ook meerdere gesprekken achter elkaar plannen is niet echt ideaal, als je belt en de anderen bellen ook in. Het was de eerste keer tijdens deze reis en voor ons was het een waardevolle ervaring. We hebben genoten van die verwachtingsvolle koppies. De vragen: waar ben je, kom je, en de gekke bekkies als we niet goed verstaanbaar waren. De glunderende Stel en Toine die hun huis boven verwachting goed en snel verkochten en er vrij snel in slaagden het huis van hun dromen aan te kopen. Echt geweldig.

Hoop dat er meerdere mogelijkheden komen om de kinderen en kleinkinderen op deze wijze te ontmoeten.

Maandag 9 oktober.
Ons geplande vertrek vannacht om 4 uur is gecanceld. Er stond een dikke zeven te blazen met forse valwinden (we liggen achter de bergen). Te heftig dus om in de nacht mee geconfronteerd te worden. Misschien vannacht om 12 uur vertrekken? Dan lijkt het rustiger te worden. De weersverwachting van de komende week is redelijk en daarna grote windstilte. We proberen nog een bezoek aan Gran Canaria van enkele dagen te realiseren maar het schijnt daar propvol te zijn wegens de georganiseerde oversteek van de ARC. Hier doen 240 boten aan mee en die bezetten al enige tijd alle havens van het eiland. Het zal dus ankeren worden en dat kan problemen geven met onze watervoorraad die we nodig hebben voor de tocht naar Cabo Verde.

de zee ziet er vandaag totaal anders uit als we onderweg zijn

onderhoud is hier erg belangrijk

kijk eens hoe mijn teentjes zijn geworden

het strand van Gran Tarajeta

Woensdag 4 november 2009
We hebben er hier nu een week opzitten en zijn “klaar” met klussen. We zijn erg tevreden met het resultaat. De boot ziet er fantastisch uit. Zelf heb ik het dek en delen van de kuip gelakt en voorzien van een nieuwe antisliplaag.
Het onderwaterschip is door Karel gecleaned. Snorkel op en bril. Diep ademhalen en duiken dus. Gewapend met pannenspons en een oud deksel van plastic om de boel mee af te steken.
Een zeer vermoeiende bezigheid maar hij blijft er jong bij! Bovendien is het extra gezellig wegens de vele vissen die hem gezelschap houden en lekker eten van de algen en schelpjes die Karel losmaakt van de onderkant.
Er is een duidelijk verschil in aangroei hier en eerder in Portugal dankzij deze opruimertjes die voortdurend aan de onderkant hangen en meesnoepen.

We hebben een generator voor stroomdraaien aangeschaft. Een Honda 4 takt. Fantastisch!
Hiermee zijn we minder afhankelijk van de stroom die de motor aanlevert en waarop de GPS enz. draait. Mochten de accu’s te weinig laadstroom hebben dan hebben we nu de mogelijkheid om bij te laden.
Over de aanschaf waren we nog aan het brainstormen. Ineens staat er op het steiger deze mooi generator met een bord erop “a vendre” 50 euro. Voor ons dus. Nieuw kosten ze 900 euro (hier althans). De eerste demonstratie mislukte maar dat lag gelukkig aan een losgeraakt leidinkje, hierna werkte hij helemaal volgens verwachting.

Ook nog even naar de pedicure. Altijd spannend in een ander land.
Een leuk gesprek gevoerd met mijn gebrekkige kennis van Spaans. Opgezet door een jonge vrouw die zoals ze vertelde veel last had van de crisis waardoor het aantal toeristen dramatisch gedaald is. Grote winkels zijn opgezet die moeite hebben om hun hoofd boven water te houden en de huurprijs te betalen.
Zelf heeft ze het probleem dat de eigen inwoners het fenomeen pedicure niet kennen en er wantrouwend tegenover staan. Wel laten die hun nagels lakken en willen er goed uitzien (veel gecombineerde salons). Met de komst en kennis over beter schoeisel hoopt ze dat dit vooroordeel keert en ze minder afhankelijk is van het toerisme.
Er zijn hier ontzettend veel tienermoeders en vaders die tot in de late uurtjes met hun baby op de arm rondslenteren. Zelf is zij er ook een (tweeling van nu 4) en vertelt me over de problemen die het geeft met name voor de ouders die mee opdraaien voor kosten van onderhoud. Werk is schaars.

Nu is het weer tijd voor uitrusten en genieten van de mooiste stranden van het Canarisch gebied die aan de westpunt van Fuerta Ventura zijn gelegen..
De was is gedaan, inkopen enz.
Karel helpt me met het uitwringen van de was. Mijn handen werden erg pijnlijk en de knokkels zetten op maar naar nu blijkt is het overbelasting vooral van het uitwringen van de was.
We hebben nog veel gezelligheid gehad met een Zweeds stel. Heerlijk uit eten en ervaringen uitwisselen omtrent leven en leven aan boord. Zij hebben een half jaar rondgetrokken en zijn nu bezig de boot op Lanzarote te stallen. Ze willen er nog enkele keren heen en varen hem in 2011 weer terug naar Zweden. Zoals meerdere Zweden komen zij deze kant op via de Ierse Zee die ze prefereren boven de doorvaart van het Kanaal en de kustgebieden van Nederland en België. Ze hebben ook zeer slecht weer ervaren en dat met de oversteek die bij hen 11 dagen duurde is het een intensieve reis geweest. Wel hebben zij 2 x een enorme whale (een lag zelfs te spuiten) gezien en heel vaak grote scholen dolfijnen. Daar kan ik wel jaloers op worden. Nog een avondje bomen, een leuke foto als herinnering en dan gaat ieders zijns weegs. Wie weet zien we elkaar ooit nog ergens. In ieder geval sturen we elkaar een mailtje bij aankomst.

De vissersvloot van Fuertaventura geeft een totaal ander beeld als die van Portugal en Marokko. Hier is het een blinkend gebeuren. De bootjes zijn klein maar zien er fantastisch onderhouden uit en in schitterende kleuren geverfd.

Donderdag 5 november
Vertrek met waarschuwing van buren omtrent harde windstoten. We willen voor anker en genieten van de witte stranden die ons beloofd zijn.
Niet dus, wat hier gepromoot wordt is gelijk aan de stranden in Nederland en zijn zeker niet witter. Een vergelijking met de gigantische zand stranden van Portugal is niet mogelijk.
Veel toerisme hier en de appartementencomplexen rijzen overal tegen de bergen op.
We kunnen niet voor anker wegens teveel wind en de plekken zijn totaal onbeschermd.
Enkele boten zien we heen en weer slingeren en dat is niks voor ons. Naar de haven dus van Morro Jable. Een erg gezellig plaatsje waar met name de Duitsers verliefd op lijken. Overal Duits dus.
In de avond bestuderen we nogmaals de kaarten en de mogelijkheden. We zien eventueel af van een bezoek aan Gran Canaria en gaan ons prepareren voor de tocht naar Cabo Verde zo gauw als mogelijk is. Op internet nog uitgebreid de weersvoorspellingen doornemen van de http://www.passageweather.com/ Deze zijn voor een week aangegeven en slaan op het hele Caribisch gebied en evt andere aan te vragen gebieden. Een geweldige site om informatie op te doen die naar ons blijkt behoorlijk kloppend is

Verder gaan we nogmaals op zoek naar een kadootje voor de tweeling van Stel en Toine (15 november) maar het is zeer moeilijk. Er zijn niet echt goede speelgoedzaken die we tegenkomen. Wel enorme chinese stores met een enorm assortiment aan spullen, variëren van wattenstaafje tot kleding, badgarnituur en klein meubilair, die je overal tegenkomt. Gerund door Chinese medewerkers die in grote getale in de winkel helpen en opletten.
Wel kunnen we hier kleine dingen als pennen, kleur, enz. kopen die we op de eilanden van Cabo Verde kunnen uitdelen aan de kinderen die onze boot komen belagen volgens de kenners!!! Zelf moet ik dan denken aan de kralen en spiegeltjes die we vroeger voor de “wilden”meenamen in ruil voor. De bootboys die we moeten aannemen om op onze boot te passen voor geld. Doe je het niet dan ben je de klos. Ben benieuwd of dit klopt.

3 november

We liggen al weer enige dagen in de haven van Gran Tarajal en hebben het druk op onze manier. De klussen aan boord die steeds uitgesteld werden hebben we eindelijk uitgevoerd. De kuip geschilderd waar nodig en opnieuw de antislibverf aangebracht. Het geheel is fantastisch geworden en de boot ziet er gelikt uit. Nu maar hopen dat het duurzaam is. Heb lang getwijfeld over wat in de kuip te schilderen is en waar ik af moet blijven. De boel wordt wel erg intensief gebruikt.



we liggen in een heel rustige haven voor de geweldige prijs van 7 euro en 25 cent per nacht.
Er is geen douche dus een goede reden om elke dag een flink eind te zwemmen en vervolgens te douchen op het steiger. Gezond dus. Ik ben niet zo.n zwemmer maar dit is toch wel leuk om elke dag de grens iets op te schuiven en verder te zwemmen.

Er liggen hier allemaal luitjes die net als wij met een lange zeereis bezig zijn. Sommige hebben mooie grote boten en andere kleine oude. Iedereen doet het op zijn eigen manier.

Een boot die we tegen kwamen wordt bemand door een Frans stel. Hij met lange rasta haren en zij ook heel apart, een alternatief stel! De boot heeft een buitenboordmotor en is niet echt groot.

Lijkt me dus niks om hiermee op pad te gaan. een heel buitennissig model.
Blijkt later in een gesprek dat hij architect is en de boot zelf ontworpen en gebouwd heeft. De boot loopt 20 knopen en is van heel speciaal materiaal gemaakt. Dat lijkt me dan wel super want dan zijn we zo aan de overkant.

- hele aparte bomen kom ik hier tegen

- uitleg bij de cactusindustrie

zomaar op het strand gigantische zandsculptures for free of wat je geven wilt!

mooie kunstwerken versieren de stadjes

Maandag 26 oktober
We komen langs een schitterend onbewoond eiland met een prachtig strand. Het ziet er erg gezellig uit maar wij gaan door jammer genoeg!
Echter na nog een uurtje blijkt dat we wel erg langzaam vooruit komen en Karel bedenkt dat het al laat is als we in de volgende haven zullen zijn a.d.h. van de GPS, verwachte aankomsttijd (hij vergeet echter dat: a. de klok een uur teruggegaan is en b. dat de GPS nog de Hollandse tijd aangeeft). Geweldig we gaan dus terug en voor anker bij Ilha de Lobo.
Heerlijk zwemmen en zonnen. We kunnen het anker op 4 meter zien liggen en merken dat het op rotsbodem ligt. We verkassen nog even naar een meer zanderige plek en kunnen ook hier het anker maar nu in het zand zien liggen.
Helaas werd de gedraaide wind spelbreker en kwam er van de geplande ochtendduik niets terecht. Je werd misselijk van het schommelen van de boot. Weg dus!

Het eiland Fuerte Ventura is niet te vergelijken met Lanzarote.
Wel vind je ook hier een geweldige expansie van het toerisme. Veel nieuwbouw en schitterende wegen, boulevards en hotels.
Maar hier zijn de bergen zonnig gekleurd en zien we planten en bomen. Overal ook weer veel kunstwerken in de round abouts en ziet alles er zeer nieuw en verzorgd uit. Grote winkelcentra ook hier.
We gaan met de local bus naar de andere kant van het eiland en genieten van de tour die van het ene dorp naar het andere gaat over de bergen en meer dan een uur duurt.
Doel is een oud historisch dorp Betancuria dat ons volgens de medewerker van het touristbureau ons veel te bieden heeft. Auto’s zijn niet te huur omdat er een grote cruiser “Aïda” ligt en alle auto’s verhuurt zijn op deze dag.

We bezoeken een museum waarin de geschiedenis van het eiland duidelijk wordt gemaakt.
In een volgend museum worden ons veel oude ambachten aangeboden maar bij doorvragen blijkt er maar een van de zeven daadwerkelijk aanwezig. Doen we dus niet.
Het leukst vinden we de uitleg van de eigenaar van een Aloë Vera fabriekje. Jammer maar we kunnen volgens de eigenaar niets kopen omdat alle producten in de koelkast bewaard dienen te worden en die hebben we helaas niet aan boord. We kopen een plantje en krijgen een heerlijk stuk zeep cadeau. Eventueel kunnen we bestellen en wordt het nagestuurd.
Enorme service dus.
Vervolgens nog een gigantische wandeling door de natuur hoog in de bergen met schitterende uitzichten en dan wachten op de bus die ons strikt op tijd terug brengt naar de haven.

Ook het volgende dorp waar we aanleggen is helemaal vernieuwd om de toeristen te lokken en ziet er erg mooi uit. EU gelden??

Ook hier heel veel schitterende materialen waarmee gebouwd is en heel veel RVS wat een rijke uitstraling heeft gecombineerd met het marmer. De havens zijn ook veel nieuw aangelegd en van veel gemakken voorzien. schitterende boulevards met grote luxe winkels. veel terrassen en volop eetgelegenheden de een nog mooier en luxer als de andere.
In de passanten haven waar we nu liggen is alles nieuw maar moet bijv. sanitair nog ínstalleerd worden en is het dus douchen met de waterslang op het steiger. Kosten zeer laag, slechts 7 euro 23 cent.

Ook hier zijn in de avond de speelplekken voor kinderen lang geopend tot na tienen zelfs en worden druk bezocht door ouders met kleine kinderen, buggys met kleine inhoud. De plekken zijn verlicht en het ziet er erg gezellig uit, echt een ontmoetingsplek voor velen.

Na zessen wordt het echt gezellig druk op straat en geeft het een levendig beeld.

23 oktober, aankomst Lanzarote


Madeira leek me wel een leuk eiland om te bezoeken voor Caren, met die fantastische tuinen (wel in een ander seizoen dan). Lanzarote is enkele maanden geleden al bezocht door Rem en Marian. Volgens Rem was het er erg zwart en ik had geen idee wat hij daarmee bedoelde.

Voor ons is het een totaal onbekend land, we hebben ook weinig informatie tevoren opgezocht. Eenmaal aangekomen schrikken we toch wel de somberheid en het vele zwart dat we tegenkomen. Een bloeiende plant is bijna een excursie waard. Een zwarte kinderspeelplaats is hier normaal maar het geeft toch een zwarte kijk op alles. Voor ons geen eiland om lang te blijven?

Na onze fantastische ervaringen met openbaar vervoer op de verschillende plekken waar we tot nu toe zijn geweest is het hier hele andere koek. De door ons gevraagde informatie aan de buschauffeur heeft een hoog “u zoekt het zelf maar uit” gehalte en van de bordjes wordt je ook niet veel wijzer want die zijn of niet aanwezig of onleesbaar. We besluiten dan ook snel om een auto te huren en hiermee een dag op pad gegaan.

De volgende dag als eerste excursie naar de nog werkende vulkanen. Het is echt een toeristische attractie volop bezocht. Wel een schitterende ervaring met weidse uitzichten In allerlei kleuren zwart, bruin en soms oranje/rood kleuren de bergen voor ons. De werking van de vulkaan wordt zichtbaar gemaakt door een grote barbecue. De kippen worden geroosterd op de warmte die uit het binnenste van de berg komt. Een lucifer in een gat gegooid levert een kleine ontploffing op en een plens water verandert in een dikke stoomwolk.
Er wordt veel wijn verbouwd op het eiland. De wijngaarden zien er anders uit dan we gewend zijn maar leveren toch op een of andere manier druiven. De rest die nodig is wordt aangevoerd vanuit Spanje. We brengen een bezoek aan een wijnmuseum waar je tevens de verschillende wijnen uit deze streek kan proeven. Prima wijn maar de rode proeft en ruikt toch echt naar de barbecue. We kopen een heerlijke witte wijn die we zullen openen als we de Kaap Verden aandoen. Tenminste als er een bak ijs is te verkrijgen want hij moet echt koud gedronken worden. We hebben van de kinderen nog een fles champagne liggen die we aanslaan als we de oversteek hebben afgerond. De Madeira wijn, die we op Madeira in het wijnmuseum kochten, gebruiken we bij meer gelegenheden als we heel erg happy zijn want die is wel een jaar houdbaar na opening.

Bezoek aan een ver landpunt op het eiland Lanzerote is matig vanwege de wolken die laag hangen en waardoor het uitzicht minimaal is.
Verder naar het huis van de prominente kunstenaar Cesar Manrique die een belangrijk persoon op het eiland is. Zijn huis heeft hij zelf ontworpen en hierbij heeft hij gebruik gemaakt van een bestaande grot. In zijn huis veel werk dat hij heeft aangekocht van beroemde kunstenaars. Cesar heeft het eiland Lanzarote op de kaart gezet van Unesco en heeft veel gebouwen die belangrijk zijn voor het toerisme ontworpen enz. We doen tevens leuke ideeën op voor ons evt. huis op Bonaire. Al tijdens zijn leven heeft hij zijn huis, tuin e.a. in een fundashon ondergebracht en is het een goedlopende toeristische attractie geworden die zeer de moeite waard is.
Vervolgens Cuave de los Verdes:
De grotten van wel 8 km lengte, hiervan hebben we 4 km doorgelopen. Het was onder leiding van een gids die ons verraste met een soort echo die we zouden horen als we heel stil waren. Een mevrouw gooide een steen en toen bleek dat wat wij als een onderaards gewelf zagen de spiegeling van de grot boven ons in een doodstil meertje van 50 cm diep water was. Geweldig zoals er dan getoverd wordt.
In de grot worden concerten gehouden en de akoestiek moet geweldig zijn.
Verder hebben we het eiland van verschillende punten bekeken en na een heerlijk diner met uitzicht op zee zijn we teruggekeerd naar ons beginpunt.
In een dag hebben wij het eiland helemaal gezien en gaan morgen op pad naar het volgende eiland Fuerte Ventura, waar het hopelijk wat groener is.
De haven waarin we liggen is zeer luxe met eigen zwempool en veel winkels, bars en restaurants rondom de havenkom.
Wel heel gezellig maar ik wil toch graag een volgende plek weer eens voor anker in een baai voor de verandering en de rust.

Logboek Madeira-Canarische eilanden (Lanzarote).

Het is zondag 25 okt , 11.30 de tijd is vandaag hier naar wintertijd omgezet, de zon schijnt uitbundig en het is rond de 26 graden.

We liggen sinds vrijdag 23 oktober in de haven van Playa Blanca op de zuidpunt van het eiland Lanzarote. Aankomst Lanzarote 10.00 uur vrijdag 23 okt, dus 68.5 uur gezeild , gemiddeld 7.8 km/uur ofwel 4.3 knoop


20 okt -23 okt 2009.

Vertrek Madeira (Funchal) op dinsdag 20 okt om 13.30. Wind 4/5 Bft Westelijk, afstand 531 km.

Volgens de voorspellingen van de site www. Passageweather.com zal er de komende 2 dagen redelijk wind zijn , zo tussen de 3 en 5 Bft , meestal westelijk, soms oostelijk. Daarna wordt het aanzienlijk minder en komt er over een week pas weer wind. Dus aan de slag.

Kort na vertrek, draait de wind NO, blaast een half uur, daarna even niets en dan krijgen we plots westelijke wind, daarna opnieuw NO en dan tot slot als we ruim 5 km uit de kust zijn, staat er ineens flinke westelijke wind 4-6 Bft, snel wordt een rif gezet en de snelheid is 9.6 op de GPS-teller.
Om 20.00 valt de duisternis in. Weinig licht, veel wolken en een streepje van de wassende maan.

Woensdagochtend neemt vanaf 04.00 uur de wind af en om 7.15 starten we de motor, wind is dan minder dan 3 Bft. De dag is zonnig maar blijft geheel zonder wind van betekenis.
Donderdag 22 okt krijgen we in de ochtend windvlagen, de afstand is dan tot Lanzarote 187 km , nu komen we in de windstroom langs de noordafrikaanse kust richting de Canarische eilanden en Kaapverdische eilanden. Om 10.00 kan de motor even rust nemen, deze heeft dan bijna 27 uur gedraaid. In de loop van deze dag neemt de wind toe en in de avond staat er 5Bft, we minderen de genua nog wat voor de nacht.
In de vroege ochtend van 23 okt zien we op 65 km de eerste lichten van Lanzarote. Op 25km met nog 3 uur zeilen voor de boeg trekt de wind aan tot boven de 6 Bft. Snel zien we de golven toenemen. Als rond 7 uur het daglicht verschijnt noteren we golven van 4 meter, die schuin van achter komen en ons doen surfen. Tot 9.00 houdt dit aan, dan komen we langs de zuidpunt van het eiland en in de luwte van de eerste kale bergen, de wind daalt tot 2 Bft en tot aan de haven motoren we de laatse kilometers.